Συνεχίζεται το δικαστικό σίριαλ για την πολύκροτη υπόθεση της πώλησης των 14.500 στρεμμάτων γης πάνω από την εμβληματική τοποθεσία του Ναυαγίου στη Ζάκυνθο.
Το θέμα επανήλθε στο προσκήνιο, μετά από τοπικά δημοσιεύματα που ανέφεραν ότι βρίσκονται σε εξέλιξη επαφές μεταξύ της εταιρείας Pimana και του Μητροπολίτη Δωδώνης Χρυσοστόμου — ενός εκ των πλέον δραστήριων και χαρακτηριστικών προσώπων της υπόθεσης — με σκοπό την επίτευξη εξωδικαστικού συμβιβασμού. Στόχος των διαβουλεύσεων φέρεται να ήταν η εκτόνωση της μακροχρόνιας διαμάχης, η οποία έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις τόσο στην τοπική κοινωνία όσο και ευρύτερα.
Συγκεκριμένα, μια δήλωση του Μητροπολίτη Δωδώνης Χρυσοστόμου σχετικά με διαπραγματεύσεις με την εταιρεία Pimana προκάλεσε έντονες αναταράξεις. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι εν λόγω συζητήσεις των δύο πλευρών πραγματοποιήθηκαν λίγο πριν από την έναρξη της ποινικής δίκης, γεγονός που δείχνει τη σημασία και την πολυπλοκότητα της διαμάχης. Ωστόσο, μέχρι στιγμής δεν έχει επιτευχθεί κάποια οριστική συμφωνία, με τις εμπλεκόμενες πλευρές να παραμένουν σταθερές στις θέσεις τους. Η δικαστική διαδικασία συνεχίζεται κανονικά, ενώ η τελική απόφαση αναμένεται να ρίξει φως σε όλες τις πτυχές της
Όπως αναφέρουν τα ίδια πρόσωπα στο powergame.gr, μετά την εκδίκαση αγωγής στο Πρωτοδικείο Ζακύνθου στις 7 Μαΐου 2025, στις 9 Μαΐου πραγματοποιήθηκε στο Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας η ποινική δίκη για την υπόθεση, η οποία εδώ και χρόνια συγκεντρώνει το ενδιαφέρον τόσο σε τοπικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Ωστόσο, η δίκη αναβλήθηκε για τρίτη φορά και προσδιορίστηκε να συνεχιστεί στις 31 Οκτωβρίου.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η υπόθεση βρίσκεται στην τελική φάση ενός πολύχρονου δράματος που ξεκίνησε με την απατηλή αγοραπωλησία του 2014 και αφορά περίπου 14.500 στρέμματα γης στα ορεινά της Ζακύνθου. Τα ίδια πρόσωπα σημειώνουν πως η καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης προκαλεί έντονη απογοήτευση και αυξάνει το έλλειμμα εμπιστοσύνης προς τους θεσμούς, παρά την έκδοση βουλευμάτων που δικαιώνουν την πλευρά που διεκδικεί την κυριότητα.
Η Pimana, που την εποχή της αγοράς της έκτασης των 14.500 στρεμμάτων, εμφανίζονταν να ανήκει «στον εμίρη του Κατάρ», σέρνεται επί χρόνια στα δικαστήρια, ενώ είναι άγνωστο αν οι σημερινοί ιδιοκτήτες της είναι οι ίδιοι με αυτούς του 2014 που αγόρασαν την έκταση τον ιδιώτη Γιώργο Χάρο. Η έδρα της πλέον βρίσκεται στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους, και στο Δ.Σ. της εταιρείας συμμετέχουν δύο Έλληνες, ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΛΛΑΚΤΩΡ Ευθ. Μπουλούτας και ο πρώην επικεφαλής της ΛΑΡΚΟ Κων/νος Θανάσουλας. Στόχος της εταιρείας ήταν να μετατρέψει την έκταση σε ένα τουριστικό θέρετρο τον οποίο θα σεβόταν το φυσικό τοπίο και την αρχιτεκτονική του νησιού, ενώ παράλληλα θα αποτελούσε πόλο έλξης για τον παγκόσμιο τουρισμό.
Γυρίζοντας αρκετά χρόνια πίσω, συγκεκριμένα στον Μάιο του 2014, υπογράφηκε σε συμβολαιογραφικό γραφείο των Αθηνών ένα επίμαχο συμβόλαιο πώλησης 14.500 στρεμμάτων, από τον Γεώργιο Χάρο, ιδιώτη από τη Ζάκυνθο προς την εταιρεία Pimana. Η έκταση αυτή, η οποία αντιπροσωπεύει περίπου το 13% της συνολικής γης του νησιού της Ζακύνθου, διαθέτει ακτογραμμή 12 χιλιομέτρων και περιλαμβάνει τρεις από τις πιο όμορφες και διάσημες παραλίες της Μεσογείου, το Ναυάγιο, τον Στενίτη και το Πόρτο Βρώμη. Το τίμημα για την απόκτηση αυτής της γης ορίστηκε στα 9 εκατομμύρια ευρώ – δηλαδή, περίπου όσο κοστίζει μια πολυτελής βίλα στα νότια προάστια της Αθήνας. Ο κ. Χάρος ισχυρίστηκε ότι είχε στην ιδιοκτησία του την έκταση ως απόγονος της οικογένειας του Ζακυνθινού ευπατρίδη Κόντε Στέλιου Φλαμπουριάρη. Όταν αποκαλύφθηκε η επίδικη αγοραπωλησία, έγινε γνωστό ότι ο πωλητής Γ. Χάρος, που δεν είχε τίτλους ιδιοκτησίας για όσα πούλησε, επικαλούνταν ένα ενετικό διάταγμα.
Ωστόσο, η υπόθεση δεν έμεινε χωρίς αντιδράσεις. Η Μητρόπολη της Ζακύνθου διεκδικεί από τότε μια έκταση 3.056 στρεμμάτων, την οποία υποστηρίζει ότι ανήκει στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου των Κρημνών. Επιπλέον, διεκδικεί 6.000 στρέμματα που ανήκουν στην Ιερά Μονή Αναφωνήτριας, η οποία δεν διαλύθηκε αλλά ερημώθηκε. Παράλληλα, η εν λόγω πλευρά υποστηρίζει ότι η έκταση είναι κατά 90% αναδασωτέα. Συνολικά 11 χρόνια μετά την αμφιλεγόμενη αγοραπωλησία της έκτασης των 14.500 στρεμμάτων το 2014, η δικαστική μάχη που ξεκίνησε από την τοπική Εκκλησία και τους φορείς της Ζακύνθου φέρνει στο φως σοβαρές αμφιβολίες για τη νομιμότητα των τίτλων ιδιοκτησίας.
Ήδη από τον Ιούλιο του 2015, το Μονομελές Πρωτοδικείο Ζακύνθου είχε εκδώσει ασφαλιστικά μέτρα που απαγόρευαν στην εταιρεία PIMANA S.A. να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε νομική ή πραγματική μεταβολή στην έκταση, έως ότου εκδοθεί οριστική απόφαση της Δικαιοσύνης. Την επόμενη χρονιά, η Εισαγγελία Πρωτοδικών άσκησε ποινικές διώξεις για σειρά αδικημάτων, μεταξύ των οποίων ψευδείς βεβαιώσεις και απάτη, με αφορμή την επίμαχη αγοραπωλησία.
Το 2018, το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ζακύνθου απέρριψε την ακύρωση του συμβολαίου μεταξύ του Γιώργου Χάρου και της PIMANA, αλλά διέταξε πραγματογνωμοσύνη για την ακριβή θέση και όρια της έκτασης που διεκδικεί η τοπική Μονή Άγιου Γεωργίου των Κρημνών. Η απόφαση αυτή προκάλεσε πολιτική αντιπαράθεση, καθώς ο τότε υπουργός Ανάπτυξης παρουσίασε την εξέλιξη ως «δικαίωση» των επενδυτών, με αντίθετες αντιδράσεις από την αντιπολίτευση.
Η σημαντικότερη εξέλιξη ήρθε το 2020, όταν το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών δικαίωσε την τοπική Εκκλησία και τους κατοίκους, κρίνοντας ότι η έκταση δεν ανήκε νόμιμα στον Γιώργο Χάρο. Όπως αναφέρθηκε στο βούλευμα, ο κόντες Στυλιανός Φλαμπουριάρης, από τον οποίο ο Χάρος υποστήριζε πως κληρονόμησε την ιδιοκτησία, δεν ήταν κύριος, αλλά απλώς διαχειριστής της έκτασης. Αναγνωρίστηκε επίσης ότι περίπου 3.000 στρέμματα ανήκουν στη Μονή Άγιου Γεωργίου και 6.000 στη Μονή Αναφωνήτριας, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των τοπικών φορέων. Το βούλευμα παρέπεμψε την υπόθεση στην Εισαγγελία Διαφθοράς, ζητώντας περαιτέρω έρευνα και νέες ποινικές διώξεις.
Στην ίδια κατεύθυνση, ο εισαγγελέας Πλημμελειοδικών Αθηνών, Γιώργος Πολυκράτης, με πρότασή του δικαίωσε την τοπική Εκκλησία και τους κατοίκους των Ορεινών, παραπέμποντας στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων για να δικαστούν επτά άτομα. Μεταξύ αυτών είναι ο πωλητής της έκτασης, η διευθύνουσα σύμβουλος της PIMANA, Joumana Bechara, η συμβολαιογράφος, ο τοπογράφος και τρεις δασικοί υπάλληλοι της τοπικής και περιφερειακής Διεύθυνσης Δασών.
Η υπόθεση παραμένει ένα ανοιχτό κεφάλαιο για τη δικαιοσύνη, την τοπική κοινωνία και τη σχέση των επενδύσεων με την προστασία της πολιτιστικής και περιβαλλοντικής κληρονομιάς στη Ζάκυνθο.
