Τα εθνικά θέματα δεν προσφέρονται, ούτε για κομματική καπήλευση, ούτε για προεκλογικές κορώνες. Αυτήν τη βασική αρχή άσκησης εξωτερικής πολιτικής, παραβιάζει μόνιμα το πολιτικό μας σύστημα, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να διανύει μία από τις πιο κρίσιμες περιόδους για την αποτελεσματική προστασία των εθνικών της συμφερόντων.
Στην ευρύτερη γειτονιά μας, παλιές συμμαχίες αναβιώνουν και νέες δημιουργούνται, με μεγάλη απούσα την Ελλάδα.
Αναμενόμενο. Χρόνια τώρα, εξαντλούμαστε στη συντήρηση εθνικών μύθων:
- Προκηρύσσαμε διαγωνισμούς για θαλάσσια οικόπεδα, χωρίς να έχουμε συμφωνίες οριοθέτησης ΑΟΖ.
- Διαμοιράζαμε κέρδη από την εξόρυξη υδρογονανθράκων, που δεν είχαμε βρει.
- Εγκαταλείπαμε την προσπάθεια συνεννόησης με τη Λιβύη για οριοθέτηση ΑΟΖ, ενώ η Τουρκία έριχνε γέφυρες και κατέληγε σε συμφωνίες.
- Αυτοθαυμαζόμαστε ως «διεθνείς παίκτες» και είμαστε απόντες από κρίσιμες διεθνείς συναντήσεις.
- Πανηγυρίζουμε επιτυχημένες συνομιλίες και φεύγουμε χωρίς συμφωνίες.
Και τώρα ανακαλύπτουμε μια ζοφερή πραγματικότητα. Φίλοι και εχθροί βρίσκονται σε συμφωνίες, ξεκινούν έρευνες και κλείνουν ενεργειακές συμφωνίες. Όχι όμως η Ελλάδα.
Τον Νοέμβριο του 2019, περίπου αιφνιδιαζόμαστε, όταν η Τουρκία και η Λιβύη υπογράφουν το παράνομο Τουρκολιβυκό μνημόνιο για οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών.
Η ελληνική κυβέρνηση αντιδρά σπασμωδικά και υπογράφει το 2020 συμφωνίες οριοθέτησης ΑΟΖ με Ιταλία και Αίγυπτο, αποδεχόμενη ότι οι Οθωνοί, βορειοδυτικά της Κέρκυρας — ένα νησί ανάλογο του Καστελόριζου — έχει 33% επήρεια στη διαμόρφωση ΑΟΖ και η Κρήτη 45%. Πρόκειται για κίνηση που θολώνει τη βασική μας θέση για πλήρη επήρεια απ’ όλα τα νησιά, όπως ορίζει η UNCLOS.
Ακολουθεί η ρηματική διακοίνωση της Τρίπολης στον ΟΗΕ που καθορίζει τα εξωτερικά όρια της υφαλοκρηπίδας της στη Μεσόγειο σε αντίθεση με τις θέσεις της Ελλάδας και της Αιγύπτου.
Τη σκυτάλη παίρνει η Αίγυπτος, με αφορμή τη δημοσίευση του χάρτη με τον ελληνικό Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό. Με ρηματική διακοίνωση στην Ελλάδα, αμφισβητεί τα όρια της ελληνικής ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας στη Μεσόγειο.
Αιφνιδιαζόμαστε με την αλλαγή στάσης του πάλαι ποτέ φίλου μας, στρατάρχη Χαφτάρ, ο οποίος είναι έτοιμος να δώσει άδεια για θαλάσσιες έρευνες σε περιοχές μεταξύ Κρήτης και Λιβύης στην Άγκυρα, με βάση το παράνομο Τουρκολιβυκό μνημόνιο, το οποίο η Βεγγάζη ετοιμάζεται να επικυρώσει.
Όπως αιφνιδιαζόμαστε και από την πρόσφατη τριμερή συνάντηση Τουρκίας-Ιταλίας-Λιβύη.
Εκ του αποτελέσματος πλέον, αποδεικνύεται ότι η στρατηγική μας, τουλάχιστον τα τελευταία 13 χρόνια, είναι λανθασμένη. Χρειάζεται να αλλάξει άμεσα. Διαφορετικά, η Ελλάδα κινδυνεύει να βρεθεί μπροστά σε πλήρες αδιέξοδο.
Οι καιροί, οι τεκτονικές αλλαγές στη διεθνή γεωπολιτική σκακιέρα, δεν επιτρέπουν άλλη ελαφρότητα.
Τα μηνύματα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού δεν είναι ενθαρρυντικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αμερικανική Chevron, που ενώ αναμένεται να συμμετάσχει σε δικό μας διαγωνισμό, συμμετέχει ήδη σε διαγωνισμό στη Λιβύη.
Στην Ευρώπη, ο Μακρόν δήλωσε πριν λίγες μέρες στον Ερντογάν πως η Γαλλία είναι πρόθυμη να συνεργαστεί σε μια φιλόδοξη διμερή ατζέντα με την Τουρκία. Την ίδια στιγμή η Τουρκία δεν επιτρέπει έρευνα για το καλώδιο Κρήτης-Κύπρου που εμπλέκεται γαλλική εταιρία (Nexans).
Οι ευθύνες είναι προφανώς μεγάλες όσων άφησαν την χώρα χωρίς οριοθετημένη υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ, ενώ επιδίδονταν σε αφηγήματα εσωτερικής κατανάλωσης.
Δεν υπάρχει πλέον άλλος χρόνος.
Απαιτείται άμεσα η σύγκλιση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών, για να γνωρίζουν όλοι και για τη διαμόρφωση μιας νέας εθνικής στρατηγικής, ειδικά σε μια περίοδο που η Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά βρίσκεται ενώπιον μεγάλων προκλήσεων ασφάλειας.
Και αμέσως μετά, με οργανωμένο και στιβαρό τρόπο προετοιμασία για τη συμφωνία προσφυγής στην Χάγη για ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα.
Άρθρο του Δημάρχου Αθηναίων Χάρη Δούκα στο Βήμα της Κυριακής
