«Η πολιτική για τις παραμεθόριες περιοχές απαιτεί πολύ περισσότερα» Ανακοίνωση Τομέα Ανάπτυξης και Επενδύσεων ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγήςσχετικά με δηλώσεις του υπουργού Ανάπτυξης
Στο Συνέδριο «5ο ΟΤ Forum» που διοργάνωσε στις 5-6 Μαΐου ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος», ο υπουργός Ανάπτυξης, κ. Θεοδωρικάκος, αναφέρθηκε στη τροπολογία του υφιστάμενου Αναπτυξιακού Νόμου 4887/2022 (που καλύπτει την περίοδο 2022-2027), την οποία πρόκειται να εισαγάγει στο Κοινοβούλιο. Είχε την ευκαιρία, επομένως, να κάνει έναν απολογισμό.
Να εξηγήσει, για παράδειγμα, τους λόγους που σε λιγότερο από τρία χρόνια από την ψήφιση του Νόμου αισθάνεται την ανάγκη να τον τροποποιήσει, όπως και να περιγράψει ποια προβλήματα και ποιες δυσλειτουργίες του επιχειρεί να θεραπεύσει. Να εξηγήσει γιατί από τα 13 καθεστώτα ενισχύσεων που προέβλεπε ο Νόμος προκηρύχτηκαν μέχρι σήμερα μόνο 4 και πού βασίζει την αισιοδοξία του ότι στα επόμενα 2 χρόνια θα μπορέσει να προκηρύξει τα υπόλοιπα 9. Δεν απάντησε σε τίποτε από αυτά.
Εκείνο που επέλεξε να υψώσει ως «σημαία» είναι ότι, στη νέα του εκδοχή, ο Αναπτυξιακός Νόμος στηρίζει «τις παραμεθόριες περιοχές» (Κεφάλαιο Ε: Καθεστώς Περιοχών Ειδικής Ενίσχυσης). Αν και, πέρα από γενικές διακηρύξεις, το πόσο και το πώς θα ενισχυθούν οι παραμεθόριες περιοχές θα διαπιστωθεί από την προκήρυξη του συγκεκριμένου καθεστώτος ενισχύσεων και τους όρους που αυτή θα θέτει, έχουμε να πούμε τα εξής:
Η οικονομική και πληθυσμιακή ανάταξη των παραμεθόριων περιοχών αποτελεί ένα κρίσιμης σημασίας ζήτημα για τη χώρα. Ταυτόχρονα, είναι ένα πολύ σύνθετο πρόβλημα. Εάν ήταν απλά θέμα αναπτυξιακών νόμων και οικονομικών ενισχύσεων, θα είχε λυθεί προ πολλού. Σχετίζεται, για παράδειγμα, με τη γενικότερη κατάσταση των δημόσιων και κοινωνικών υποδομών ή με τον φορολογικό ανταγωνισμό από συνορεύουσες με την Ελλάδα χώρες. Εκείνο, λοιπόν, που απαιτείται δεν είναι κάποια γενικού τύπου μέτρα ενισχύσεων, αλλά ένας ειδικός σχεδιασμός για τις περιοχές αυτές που θα χρηματοδοτηθεί τόσο από εθνικούς όσο και από ευρωπαϊκούς πόρους. Και, μάλιστα, θα πρέπει να είναι ένας σχεδιασμός ανά περιφέρεια και ανά περιφερειακή ενότητα. Γιατί κάθε περιφερειακή ενότητα έχει τα δικά της αναπτυξιακά χαρακτηριστικά.
Ερωτήματα του τύπου «τι θα παραχθεί», «τι οικονομικές δραστηριότητες θα ενισχυθούν», «ποιες δημόσιες και κοινωνικές υποδομές πρέπει να ενισχυθούν» έχουν, για κάθε μία από αυτές τις περιοχές, διαφορετική απάντηση. Και, βεβαίως, είναι ταυτόχρονα και περιοχές εθνικά ευαίσθητες. Καθώς ο αναπτυξιακός νόμος απευθύνεται τόσο σε επιχειρήσεις ελληνικών όσο και ξένων συμφερόντων, θα πρέπει να υπάρξουν και δικλείδες ασφαλείας. Οι οποίες απουσιάζουν.
Δεν απουσιάζουν, όμως, αστοχίες τόσο στο ίδιο θέμα (όπως η ένταξη στο ίδιο καθεστώς ενισχύσεων τόσο των παραμεθόριων περιοχών όσο και των περιοχών που πλήττονται από φυσικές καταστροφές –ενώ απαιτούν τελείως διαφορετική αντιμετώπιση μεταξύ τους), όσο και σε άλλα Κεφάλαια του νόμου, τα οποία θα αναδείξουμε τόσο κατά τη συζήτηση στο Κοινοβούλιο όσο και, γενικότερα, στον δημόσιο διάλογο.
