Αυτό μας δίδαξε ο μύθος του Αισώπου με τον σπάταλο νέο που πούλησε και τον τελευταίο του μανδύα νομίζοντας ότι έρχεται η Άνοιξη επειδή είδε ένα χελιδόνι να πετάει. Την επομένη το κρύο επέστρεψε και ο ίδιος ξεπάγιασε…
Αυτή την ανησυχία έχουν και αρκετοί κυβερνητικοί παράγοντες βλέποντας το Μαξίμου να επενδύει όλες τις προσδοκίες του για ανάκαμψη της Ν.Δ. στις παροχές που θα εξαγγείλει ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ.
Αρκεί το πακέτο παροχών για να αλλάξει το κλίμα;
Κι αυτό επειδή θεωρούν ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση στον έκτο χρόνο της είναι πολύ πιο σύνθετο από όσο θέλουν κάποιοι να πιστεύουν.
H (όποια) ανακούφιση της μεσαίας τάξης ήταν και παραμένει -για τους εκλογικούς στόχους της Ν.Δ.- το υπ’ αριθμόν 1 πρόβλημα της κυβέρνησης. Το δείχνουν άλλωστε όλες οι σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης.
Το ερώτημα είναι αν φθάνει 1,5 δις σε φοροελαφρύνσεις και σε παροχές για να ικανοποιήσει ένα εκλογικό κοινό που δοκιμάζεται από την οικονομική κρίση την τελευταία 15ετία και από μία αδίστακτη ακρίβεια την τελευταία πενταετία.
…Αν φθάνει για να ισοφαρίσει και να ξεπεράσει την κερδοσκοπία αυξάνοντας ικανοποιητικά το εισόδημα κάθε Έλληνα σε πραγματικούς όρους.
Πιεστικά ερωτήματα…
Διότι από τις τιμές στις ομπρέλες και την εστίαση στους καλοκαιρινούς προορισμούς, τα ακτοπλοϊκά και αεροπορικά εισιτήρια, τους τσουχτερούς λογαριασμούς ρεύματος μέχρι τις τιμές -φωτιά για την ενοικίαση σπιτιών 30-35 τμ για τη στέγαση των νέων φοιτητών από Σεπτέμβριο, αντιλαμβάνεται κανείς ότι το όποιο «πακέτο παροχών» θα μοιάζει με χορήγηση ασπιρίνης σε πολυτραυματία.
Κι αν η εύλογη απάντηση είναι «αυτά μπορούμε αυτά δίνουμε» ή ότι «η αύξηση της ζήτησης φέρνει και αύξηση των τιμών σε μία ελεύθερη αγορά», ανοίγει μία δεύτερη κουβέντα για το τι προηγήθηκε για να φθάσουμε εδώ..
-Γιατί δεν αντιμετωπίστηκε επαρκώς για παράδειγμα μέχρι σήμερα η κερδοσκοπία και το αθέμιτο κέρδος
-Γιατί δεν χτυπήθηκαν στην ρίζα τους στρεβλώσεις ολιγοπώλια και καρτέλ…
-Γιατί δεν πήγαν οι αγροτικές επιδοτήσεις στα σωστά χέρια για να ενισχυθεί ο πρωτογενής τομέας αλλά έγιναν super cars και πολυτελή ζωή στα χέρια απατεώνων…
Τα γιατί είναι πολλά και ζητούν απαντήσεις.
Απαντήσεις στα εθνικά
Τα μέτωπα της κυβέρνησης είναι πολλά και δεν εξαντλούνται μόνο στην οικονομία. Και γι αρκετούς κυβερνητικούς μοιάζει απλοϊκή η σκέψη ότι αρκούν κάποιες παροχές για να ..γυρίζει ο ήλιος και να ανατείλει ξανά η παντοδυναμία της Ν.Δ. Κάποιοι μάλιστα το μεταφράζουν και σαν άλλοθι για να αποφύγουν την σκληρή δουλειά. Να δουν ολόγυρα το πρόβλημα και να το αντιμετωπίσουν.
Ένα από αυτά τα θέματα αφορούν τα εθνικά.
Η κυβέρνηση οφείλει να απαντήσει με σαφήνεια ποια είναι η στρατηγική της έναντι της Τουρκίας. Με λόγια και με πράξεις…
Διότι τα «ήρεμα νερά» από μόνα τους δεν συνιστούν στρατηγικό δόγμα.
Να απαντήσει γιατί αποφεύγει να ολοκληρώσει την ηλεκτρική διασύνδεση Κύπρου-Ελλάδος-Ισραήλ όπως λένε οι επικριτές της.
Να απαντήσει επί της ουσίας στην κριτική Σαμαρά-Καραμανλή για τον κίνδυνο η Τουρκία να κερδίζει έδαφος δια της μη ηχηρής ελληνικής αντίδρασης σε κάθε της πρόκληση.
Μόλις πριν από δύο 24ωρα ο πρώην Επίτροπος και έμπειρος διπλωμάτης Δ. Αβραμόπουλος την κατηγόρησε για αδράνεια επειδή απουσίαζε από την τριμερή Τουρκίας-Λιβύης-Ιταλίας με το επιχείρημα ότι αφήνει την Τουρκία να ορίζει μόνη της τους κανόνες του παιχνιδιού στην Ανατολική Μεσόγειο για το μεταναστευτικό το ενεργειακό και το γεωπολιτικό.
Και ο Άγγελος Συρίγος βουλευτής της Ν.Δ. και διακεκριμένος διεθνολόγος παραδέχθηκε ότι η Αθήνα πρέπει να αναθεωρήσει το δόγμα του ’74. Ο ίδιος πιστεύει ότι η Ελλάδα πρέπει να δραστηριοποιηθεί έντονα στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή δημιουργώντας σοβαρά αντίβαρα έναντι της πανίσχυρης -γεωπολιτικά- Τουρκίας.
Ζητήματα ηθικής και δημοκρατίας
Η ψήφος μπορεί να καθορίζεται πρωτίστως από την τσέπη αλλά όχι μόνο από αυτήν. Απόδειξη, το 1,6 δις μέτρα που μοίρασε ο Αλέξης Τσίπρας προεκλογικά το 2019 και έχασε…
Υπάρχουν και ζητήματα ηθικής και δημοκρατίας που μπαίνουν στην εξίσωση όταν έρχεται η ώρα της κάλπης.
-Οι υποκλοπές είναι ένα από τα ζητήματα που δεν επηρέασαν άμεσα την ψήφο αλλά τραυμάτισαν την εμπιστοσύνη κυβέρνησης- κοινωνίας.
– Ο τρόπος διαχείρισης της τραγωδίας των Τεμπών είναι μια δεύτερη κοινωνική πληγή που άνοιξε και δεν επουλώθηκε ποτέ σωστά. Με τη ραστώνη που επέδειξε αρχικά η κυβέρνηση και με την μετέπειτα διαχείριση της πολιτικής κρίσης που προκλήθηκε.
– Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ επίσης περιλαμβάνεται στη λίστα της «συλλογικής» μνήμης. Όχι γιατί μπορεί με βεβαιότητα κάποιος να κρίνει αν έχουν ή δεν έχουν ποινικές ευθύνες οι υπουργοί. Αλλά διότι μπορεί κάποιος με βεβαιότητα να αναρωτηθεί πόση πελατειακή νοοτροπία χωράει σε μία – κατά τ άλλα- μεταρρυθμιστική κυβέρνηση που ήρθε για να αλλάξει τα κακώς κείμενα.
Και πόση ανοχή χωράει σε επιτήδειους να τρώνε τα λεφτά εντίμων αγροτών για να πλουτίζουν -μεταξύ άλλων -και κομματικά στελέχη αν αποδειχθεί τελικά ότι η πρώην υποψήφια της Ν.Δ. Καλλιόπη Σεμερτζίδου -που ήταν συντονίστρια κοινοτικών πόρων στο κόμμα, δηλαδή, των αγροτικών επιδοτήσεων – έβαλε το δάχτυλο στο μέλι αποσπώντας μαζί με την οικογένεια της και την οικογένεια του συντρόφου της 2,5 εκ. ευρώ.
