Αναταραχή σε τουρίστες και ντόπιους έχουν προκαλέσει τα βίντεο των τελευταίων εβδομάδων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που δείχνουν κοριούς στο μετρό του Παρισιού. Όπως όμως καταδεικνύει ο πανικός και στα διεθνή ΜΜΕ, ο σοβαρότερος αντίκτυπος φαίνεται να είναι ο ψυχολογικός.
Συγκεκριμένα, ο κίνδυνος για την υγεία από το τσίμπημα των κοριών είναι περιορισμένος, με την πλειονότητα των περιστατικών να εμφανίζουν κνησμό και μικρή πιθανότητα αλλεργιών ή δευτερογενών μολύνσεων. Το πρόβλημα είναι ότι εάν κάποιος επιστρέψει από διακοπές με κοριούς, μπορεί να εξαπλωθούν εύκολα στο σπίτι και με δυσκολία θα εξολοθρευθούν.
Πάντως, η έξαρση στο Παρίσι δεν έχει να κάνει τόσο με την υγιεινή και την καθαριότητα, όσο με την παγκοσμιοποίηση, την κλιματική αλλαγή και την εξελικτική βιολογία. Σύμφωνα με τον Economist, οι υψηλές θερμοκρασίες στις πόλεις δημιουργούν το ιδανικό περιβάλλον για τους κοριούς. Επίσης, οι ευκαιρίες για φθηνά ταξίδια βοηθούν στην εξάπλωση. Τέλος, έπειτα από χρόνια ευρείας χρήσης, τα χημικά εντομοκτόνα είναι λιγότερο αποδοτικά.
Διεθνές πρόβλημα
Εξ ου και υπάρχει έξαρση του φαινομένου παγκοσμίως. Ενδεικτικά, πριν από μία δεκαετία, επικράτησε αντίστοιχος πανικός στη Νέα Υόρκη. Επίσης, σύμφωνα με την συμβουλευτική υπηρεσία εντόμων της Ελβετίας, από το 1995 έως το 2005 καταγράφονταν περίπου 20 καταγγελίες για κοριούς στη χώρα, ενώ μία δεκαετία αργότερα εξαπλασιάστηκαν. Ο αριθμός υποχώρησε κατά τη διάρκεια των lockdowns και έκτοτε αυξήθηκαν ξανά στην Ελβετία. «Δεν θα υπάρχει καμία πόλη χωρίς κοριούς», δήλωσε στον Economist ο εντομολόγος Clive Boase.
Ιδανικό περιβάλλον για τα έντομα δημιουργούν οι υψηλές θερμοκρασίες, η εύκολη πρόσβαση σε τροφή και τα πολλά σκοτεινά μέρη για να κρυφτούν. Μεγάλες πόλεις και διαμερίσματα με πολλά πράγματα είναι ιδανικά. Σύμφωνα με ορισμένες αναλύσεις, τα τρία τέταρτα των βρετανικών νοικοκυριών αντιμετώπισαν πρόβλημα με κοριούς γύρω στο 1990. Κρύβονται στις πτυχές των επίπλων, σε ραφές στα στρώματα ή σε ρωγμές στους τοίχους και βγαίνουν τα βράδια για να τραφούν. Τα σπίτια με κεντρική θέρμανση επιταχύνουν τον κύκλο της ζωής τους, επιδεινώνοντας το πρόβλημα, όπως βέβαια και η κλιματική αλλαγή.
Το λανσάρισμα και η ευρεία χρήση εντομοκτόνων μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο σχεδόν εξάλειψε τους κοριούς από τα περισσότερα σπίτια των πλουσίων χωρών. Ωστόσο, άσκησε και μία εξελικτική «πίεση» στα έντομα, τα οποία ανέπτυξαν μηχανισμούς άμυνας στα δηλητήρια. Παράλληλα, ορισμένα εντομοκτόνα δεν χρησιμοποιούνται, καθώς θεωρούνται πολύ τοξικά στις περισσότερες περιοχές, ενώ άλλα χάνουν την αποδοτικότητά τους.
Οι εταιρείες απεντόμωσης στρέφονται σε άλλες τεχνικές. Ο διατομίτης για παράδειγμα σκοτώνει τα έντομα, προκαλώντας την αφυδάτωσή τους. Τα σπρέι με πολυμερές τα παγιδεύουν, ορισμένα έλαια μπλοκάρουν τους πόρους από τους οποίους αναπνέουν. Επίσης, δεν αντέχουν σε θερμοκρασίες άνω των 45 βαθμών Κελσίου και συνεπώς ορισμένες εταιρείες θερμαίνουν τα έπιπλα σε ειδικές σκηνές ή ακόμη και «ψήνουν» ολόκληρα δωμάτια. Βέβαια, τέτοιου είδους υπηρεσίες είναι ακριβές.
Υπάρχει σχεδόν σίγουρα περιθώριο ανακάλυψης νέων εντομοκτόνων, στα οποία τα έντομα δεν έχουν εμφανίσει άμυνες. Μέχρι στιγμής, όμως, σύμφωνα με τον Boase, δεν υπάρχει αρκετή ζήτηση για να δικαιολογήσει τέτοιου είδους έρευνες. Και εφόσον τα έντομα δεν μεταδίδουν ασθένειες, οι αρχές δημόσιας υγείας ασχολούνται με πιο φλέγοντα ζητήματα. Πάντως, εάν το φαινόμενο οξυνθεί, τότε μπορεί να αλλάξουν οι προτεραιότητες των αρχών.