Την ώρα που το πολιτικό θερμόμετρο στην Ευρώπη ανεβαίνει λόγω της θέσης που κατέλαβε το Ισραήλ στη Eurovision 2025 αλλά και της ανευ προηγουμένου ανθρωπιστικής κρίσης στη Γάζα, η ελληνική κυβέρνηση, δια στόματος κυβερνητικού εκπροσώπου, προσπαθεί να κρατήσει ίσες αποστάσεις, στις σχετικές δηλώσεις του υπουργού Υγείας, Άδωνι Γεωργιάδη.
Ειδικότερα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης σχολίασε την κατάκτηση της δεύτερης θέσης από το Ισραήλ στον διαγωνισμοό, λέγοντας ότι «η Eurovision είναι ένας μουσικός διαγωνισμός» και πως το κοινό και οι επιτροπές ψηφίζουν «με τα δικά τους κριτήρια».
Παράλληλα, υπεραμύνθηκε της πάγιας ελληνικής θέσης περί «ισορροπημένης στάσης» στη σύγκρουση Ισραήλ-Παλαιστίνης, δηλώνοντας πως: «Δεν θα κάτσουμε να κάνουμε έλεγχο στον κόσμο πως ψήφισε. Έχουμε εκφράσει τη θέση μας για τη Μέση ανατολή. Για τη διαχρονική μας συμμαχία με το Ισραήλ που δέχθηκε -από τη Χαμάς και όχι από τον παλαιστινιακό λαό – μία πρωτοφανή και άδικη επίθεση. Ακόμη και μωρά βρέθηκαν όμηροι. Είμαστε και αλληλέγγυοι στον παλαιστινιακό λαό και τους ανθρώπους που χάθηκαν από τις επιθέσεις. Έχουμε πρωτοστατήσει σε μία σειρά από προσπάθειες να ανοίξουν δίαυλοι στήριξης των αμάχων», πρόσθεσε ο κ. Μαρινάκης και κατέληξε: «Έχουμε ισορροπημένη στάση που έχει να κάνει με την ανθρώπινη διάσταση».
Η τοποθέτηση αυτή κινήθηκε σε χαμηλούς τόνους σε σύγκριση με εκείνη του υπουργού Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος σε ανάρτησή του χαρακτήρισε τις επιτροπές της Eurovision «αριστερόστροφες» και εξήρε το κοινό για την επιλογή του Ισραήλ, «παρά την προπαγάνδα της Αριστεράς». Ο κ. Μαρινάκης, αν και δεν αποδοκίμασε ανοιχτά, πήρε αποστάσεις από τέτοιες ερμηνείες, λέγοντας ότι «δεν πρόκειται για πολιτική διαδικασία».
Καταγγελίες για «χειραγώγηση» ψήφων
Η συμμετοχή του Ισραήλ με το τραγούδι «New Day Will Rise» της Yuval Raphael, η οποία επέζησε από την επίθεση της Χαμάς στο φεστιβάλ Nova, προκάλεσε έντονη συζήτηση για την «πολιτικοποίηση» του διαγωνισμού. Η χώρα κατέλαβε τη 2η θέση συγκεντρώνοντας μόλις 60 βαθμούς από τις επιτροπές, αλλά εκτινάχθηκε χάρη στους 297 βαθμούς από το κοινό — το υψηλότερο σκορ στο televoting.
Η διαφορά αυτή έχει πυροδοτήσει κύμα αντιδράσεων, με δημόσιους ραδιοτηλεοπτικούς φορείς της Ισπανίας και του Βελγίου να ζητούν επανεξέταση του συστήματος ψηφοφορίας, κάνοντας λόγο για πιθανά «παράτυπα μοτίβα».
Μάλιστα, σύμφωνα με το Info-War, χρήστες στη Νορβηγία που επιχειρούσαν να ψηφίσουν την Κροατία, λάμβαναν μήνυμα που ευχαριστούσε για την ψήφο τους… στο Ισραήλ. Επίσης, καταγράφηκε εκστρατεία ψηφοφόρων μέσω social media, με συνθήματα όπως «Vote #04, vote 20 times», χωρίς σαφή αναφορά στο ποιος ήταν ο συμμετέχων.
Παράλληλα, η ισπανική τηλεόραση RTVE αψήφησε τις προειδοποιήσεις της EBU και μετέδωσε μήνυμα υπέρ της Παλαιστίνης πριν την έναρξη του τελικού, ενώ ο Ισπανός πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ δήλωσε ότι «δεν μπορεί να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά», ζητώντας τον αποκλεισμό του Ισραήλ όπως συνέβη με τη Ρωσία μετά την εισβολή στην Ουκρανία.
Η EBU απορρίπτει τις καταγγελίες, αλλά εντείνεται η πίεση
Η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (EBU), διοργανώτρια της Eurovision, υπεραμύνθηκε της εγκυρότητας της διαδικασίας, υποστηρίζοντας πως το televoting είναι «το πιο προηγμένο στον κόσμο» και ότι όλα τα αποτελέσματα ελέγχθηκαν από «τεράστια ομάδα επαλήθευσης». Ωστόσο, οι διαφορές στον αριθμό ψήφων και θεατών σε χώρες όπως το Βέλγιο και η Ισπανία δημιουργούν πρόσθετα ερωτήματα για τη διαφάνεια του φετινού τελικού.
Το Βέλγιο ειδικά, κατέγραψε 10πλάσια συμμετοχή στο televoting σε σχέση με πέρυσι, γεγονός που εντείνει τις υποψίες για «κατευθυνόμενη» ψήφο. Η βουλευτής Κάτια Σέγκερς μίλησε ευθέως για σύστημα «που ενθαρρύνει τη χειραγώγηση» και κάλεσε το VRT να ηγηθεί του αιτήματος για επανεξέταση της διαδικασίας από την EBU.
Ένα φεστιβάλ, πολλές ερμηνείες
Παρά τις προσπάθειες της EBU να διατηρήσει την πολιτική ουδετερότητα του θεσμού, η Eurovision του 2025 αποδείχθηκε ξανά πεδίο έμμεσης πολιτικής αντιπαράθεσης. Από τη μουσική, περάσαμε στα μηνύματα, από τα τραγούδια στις γεωπολιτικές συμμαχίες και από τα 12άρια στις δημόσιες καταγγελίες για αδιαφάνεια.
Η επόμενη μέρα του διαγωνισμού βρίσκει τόσο το κοινό όσο και τις κυβερνήσεις να αναρωτιούνται: ήταν τελικά η Eurovision ένας καθαρά μουσικός διαγωνισμός ή μήπως ένας καθρέφτης της πολιτικής πραγματικότητας που προσπαθεί –μάταια– να την αγνοήσει;
