Συμπληρώνονται 106 χρόνια από τη Γενοκτονία των Ποντίων. Στις 19 Μαΐου τιμούμε τη μνήμη των 353.000 Ελλήνων που εξοντώθηκαν μεθοδικά από το κεμαλικό καθεστώς.
Η 19η Μαΐου αποτελεί Ημέρα Μνήμης για ένα από τα φρικιαστικότερα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας: τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, που στοίχισε τη ζωή σε περισσότερους από 353.000 Έλληνες.
Η ημερομηνία επιλέχθηκε καθώς στις 19 Μαΐου 1919, ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα, σηματοδοτώντας την αρχή της πιο σκληρής φάσης των διωγμών. Ήταν η αρχή ενός οργανωμένου σχεδίου εξόντωσης, που περιλάμβανε σφαγές, εξαντλητικές πορείες θανάτου, πείνα, βιασμούς και βίαιους εκτοπισμούς.
Αναγνώριση και Ιστορική Δικαίωση
Η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε επίσημα τη Γενοκτονία το 1994, καθιερώνοντας τη 19η Μαΐου ως εθνική Ημέρα Μνήμης. Από τότε, κάθε χρόνο πραγματοποιούνται εκδηλώσεις, πορείες και τελετές για να τιμηθεί η μνήμη των θυμάτων και να διατηρηθεί ζωντανή η ιστορική αλήθεια.
Ωστόσο, η διεθνής αναγνώριση παραμένει μερική. Μέχρι σήμερα, αρκετά κοινοβούλια και τοπικές κυβερνήσεις ανά τον κόσμο – όπως της Σουηδίας, της Αρμενίας, της Κύπρου, της Αυστρίας και Πολιτείες των ΗΠΑ – έχουν αναγνωρίσει επίσημα τη Γενοκτονία. Η Τουρκία, αντίθετα, συνεχίζει να την αρνείται.
Το Χρέος της Μνήμης
Για τους Πόντιους και τον ευρύτερο Ελληνισμό, η σημερινή ημέρα δεν είναι απλώς επέτειος. Είναι ένα χρέος στη μνήμη των αδικοχαμένων και μια κραυγή για δικαίωση.
Οι απόγονοι των Ποντίων, μέσω πολιτιστικών συλλόγων, ομοσπονδιών και εκπαιδευτικών δράσεων, συνεχίζουν να προβάλλουν την ιστορική αλήθεια και να ζητούν παγκόσμια αναγνώριση της Γενοκτονίας, όπως συνέβη με εκείνη των Αρμενίων.
Η Γενοκτονία των Ποντίων δεν είναι απλώς ένα τραγικό γεγονός του παρελθόντος. Είναι ένα ανοιχτό τραύμα, που παραμένει ζωντανό στις ψυχές εκατομμυρίων απογόνων. Η διεθνής αναγνώριση, η εκπαίδευση των νεότερων γενεών και η διατήρηση της ιστορικής μνήμης είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για να τιμήσουμε τους αθώους που χάθηκαν.
