Ο Λάζαρος Καραούλης ειναι μέλος ΚΠΕ του ΠΑΣΟΚ- Κινήματος Αλλαγής και CEO της ΔΑΕΜ του Δήμου Αθηναίων
18 Οκτωβρίου 1981. Μια ημερομηνία που δεν είναι απλώς μια επέτειος. Είναι μια βαθιά τομή στην ιστορία του έθνους. Είναι η μέρα που το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου ήρθε στην εξουσία. Η μέρα που η Ελλάδα άλλαξε οριστικά σελίδα. Η μέρα που ο λαός, οι “μη προνομιούχοι”, ένιωσαν για πρώτη φορά ότι η δύναμη βρίσκεται στα δικά τους χέρια.
Ο Ανδρέας δεν υποσχέθηκε απλώς την Αλλαγή. Την έκανε πράξη. Έδωσε δικαιώματα, γκρέμισε τα τείχη του μετεμφυλιακού κράτους, ένωσε τη χώρα, σήκωσε τους πολλούς από το περιθώριο και τους έκανε πρωταγωνιστές. Ναι, πλέον, η #Ελλάδα ανήκε στους Έλληνες. Αυτή η νίκη δεν ήρθε από το πουθενά. Ήταν η καρποφορία ενός οράματος που είχε γεννηθεί επτά χρόνια νωρίτερα.
Ήταν η 3η Σεπτέμβρη του 1974. Η ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν απλώς ένα κομματικό κείμενο. Ήταν ένας αξιακός κώδικας. Ήταν η δέσμευση για «Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Απελευθέρωση». Αυτές οι αρχές ήταν η απάντηση στην ξένη κηδεμονία, στην οικονομική ολιγαρχία της εποχής και στον κοινωνικό αποκλεισμό. Η νίκη του 1981 ήταν η εντολή του λαού να γίνουν αυτές οι αρχές, πράξη.
Σαράντα τέσσερα χρόνια μετά, στεκόμαστε εδώ. Ασφαλώς θυμόμαστε με συγκίνηση. Ασφαλώς εμπνεόμαστε. Αλλά πάνω απ’ όλα, με πείσμα δίνουμε την υπόσχεση ότι θα συνεχίσουμε. Γιατί η μάχη δεν τελείωσε.
Σήμερα, ο κλοιός των ολιγαρχών, που ο Ανδρέας πολέμησε, έχει απλώς αλλάξει μορφή. Είναι πιο παγκόσμιος, πιο διεισδυτικός και συχνά αόρατος. Κοιτάξτε γύρω μας: στις ΗΠΑ το 1% κατέχει το ένα τρίτο του πλούτου. Στην Ευρώπη, το 5% ελέγχει το 43% του πλούτου της ευρωζώνης.
Και στην Ελλάδα οι ίδιες ανισότητες σφίγγουν αυτόν τον κλοιό καθημερινά.
Τον βλέπουμε στο καρτέλ των τραπεζών. Ένα κλειστό σύστημα που ανακοινώνει κέρδη 4 δισεκατομμυρίων ευρώ το 2023, την ώρα που κρατά τα επιτόκια καταθέσεων στο μηδέν και τα επιτόκια δανεισμού στα ύψη. Απομυζά πόρους από κάθε νοικοκυριό και κάθε επιχείρηση, χωρίς να επιστρέφει στην πραγματική οικονομία.
Τον βλέπουμε στο καρτέλ των σούπερ μάρκετ. Ο «πληθωρισμός της απληστίας» γονατίζει τους πολίτες. Αλυσίδες και πολυεθνικές ανακοινώνουν κέρδη εκατοντάδων εκατομμυρίων, την ώρα που το καλάθι του νοικοκυριού αδειάζει. Αυτό δεν είναι ελεύθερη αγορά. Είναι η λεηλασία της καθημερινής ανάγκης για επιβίωση.
Τον βλέπουμε στο καρτέλ της ενέργειας. Τέσσερις, πέντε παίκτες αποκομίζουν δισεκατομμύρια, ενώ ο πλούτος από τον ήλιο και τον άνεμο της πατρίδας μας δεν επιστρέφει στις τοπικές κοινωνίες. Οι πολίτες βλέπουν ανεμογεννήτριες και ταυτόχρονα πληρώνουν φουσκωμένους λογαριασμούς, χαμένοι μέσα σε ένα χάος πράσινων, μπλε και κίτρινων τιμολογίων που συγκαλύπτουν την αισχροκέρδεια.
Για να προστατεύσουν αυτό το σύστημα, μας θέλουν διχασμένους. Μας βάζουν ταμπέλες: «αριστεροί» και «κεντρώοι», «προοδευτικοί» και «μεταρρυθμιστές». Θέλουν να κοιτάμε αριστερά και δεξιά, γιατί ο πραγματικός διαχωρισμός σήμερα είναι αυτός που ήταν πάντα:
είναι οι ΚΑΤΩ απέναντι στους ΠΑΝΩ.
Η αλήθεια είναι ότι εμείς, οι κάτω, είμαστε στην ίδια ομάδα.
Αγωνιούμε το ίδιο για τον ηλικιωμένο γονιό μας, παλεύουμε το ίδιο με την ακρίβεια, έχουμε το ίδιο άγχος για το δάνειο, θέλουμε τα ίδια πράγματα για τα παιδιά μας:
Αξιοπρέπεια στην εργασία, στο σχολείο, στην περίθαλψη σε νοσοκομείο.
Η παρακαταθήκη της 3ης Σεπτέμβρη και το πνεύμα της 18ης Οκτωβρίου δεν είναι μουσειακά εκθέματα. Είναι τα όπλα μας για τον σημερινό αγώνα. Ο αγώνας για «Κοινωνική Απελευθέρωση» σήμερα, είναι ο αγώνας για να σπάσουμε τα καρτέλ. Ο αγώνας για «Λαϊκή Κυριαρχία» είναι ο αγώνας για να έχουμε καθαρούς θεσμούς κόντρα σε ισχυρά συμφέροντα.
Γι’ αυτό, 44 χρόνια μετά, η Αλλαγή δεν είναι μόνο το φωτεινό παρελθόν του προοδευτικού κόσμου. Είναι, πάνω απ’ όλα, η ιστορική μας υποχρέωση για το ελπιδοφόρο μέλλον. Για μια Ελλάδα με κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα και προκοπή.
Συνεχίζουμε, Ενώνουμε, Τολμάμε, όπως είπε και ο Χάρης Δούκας πριν μερικές μέρες, με εντιμότητα, με διαφάνεια, παντού, χωρίς συμβιβασμούς. Με πίστη στο «Εμείς».
Για μια παράταξη πλειοψηφίας,
Για μια Ελλάδα δικαιοσύνης,
Για μια πολιτική που ενώνει.
