H χώρα βρίσκεται μπροστά σε μια δύσκολη μεταβατική φάση μπροστά σε σοβαρά προβλήματα. Η ευφορία της Κυβέρνησης και η ωραιοποίηση των πάντων από μεριάς της δεν στηρίζεται πουθενά και δεν την συμμερίζονται ούτε καν οι ψηφοφόροι της. Μπροστά στην Δ.Ε.Θ προσπαθεί να παρουσιάσει τα «επιτεύγματά της», να αναστηλωθεί ενώ όλα δείχνουν ότι βρίσκεται σε σταθερή πτώση και να «μοιράσει» υποσχέσεις, κρύβοντας τις συνεχείς αποτυχίες της.
Εμάς μας απασχολεί το μέλλον της χώρας, η βελτίωση της ζωής των ανθρώπων. Το δημογραφικό, τα εθνικά θέματα που παραμένουν ανοικτά και μπορεί ανά πάσα στιγμή να μας φέρουν σε κινδύνους, οι γεωπολιτικές αναταράξεις, το μεταναστευτικό, η κλιματική κρίση που εμφανίζεται όλο και απειλητική, συνθέτουν ένα δύσκολο παζλ για το μέλλον.
Μαζί μ΄ αυτά η ακρίβεια σε συνδυασμό με το χαμηλό επίπεδο μισθών και συντάξεων τροφοδοτεί σημαντικές δυσκολίες για να βγάλει πέρα το μέσο νοικοκυριό, φέρνει μπροστά σε κινδύνους τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τον παραγωγικό ιστό σε συνεχή προβλήματα. Τα ενοίκια εκτινάσσονται, αλίμονο στους γονείς που πέρασαν τα παιδιά τους σε άλλες πόλεις και πάνω από το 50% των Ελλήνων δεν έκαναν έστω λίγες μέρες διακοπές. Όταν αυτά κυριαρχούν αδιαμφισβήτητα στην ζωή των πολιτών, είναι λογικό να κυριαρχούν ο φόβος για το μέλλον, η σιωπηρή οργή ανθρώπων, η απαισιοδοξία.
Την περίοδο της δεύτερης θητείας της η Κυβέρνηση έδειξε μια κραυγαλέα αδυναμία να αντιμετωπίσει αυτά τα προβλήματα. Περισσότερο τα όξυνε παρά έδωσε λύσεις. Έχασε δε μια κορυφαία ευκαιρία: Να αξιοποιήσει τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης ώστε να ανασυγκροτήσει το παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Οι μεταρρυθμίσεις που υποσχέθηκε ο Κ. Μητσοτάκης είναι αόρατες και αυτό έχει τροφοδοτήσει μια μεγάλη απογοήτευση σε όσους τον είχαν εμπιστευτεί. Δεν είναι όμως μόνο αυτό . Η Κυβέρνηση δείχνει μια έντονη ροπή να καλύπτει τις αδυναμίες της, τις ευθύνες της, να μην μιλάει καθαρά. Μια έντονη ροπή να κρύβει τις ευθύνες στελεχών της ακόμα και όταν παρεμβαίνει η ευρωπαϊκή εισαγγελία. Στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών είδαμε μια Κυβέρνηση που εμφανιζόταν με καθυστέρηση να ανακαλύπτει την ανάγκη εκσυγχρονισμού του σιδηροδρομικού δικτύου, των συστημάτων ασφαλείας, των πρωτοκόλλων λειτουργίας, του ΟΣΕ και σε μια προσπάθεια αποποίησης κάθε ευθύνης, ενώ αρνιόταν να παραπέμψει τον Κ. Καραμανλή σε Προανακριτική για την Σύμβαση 717. Στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ από την μια ο ίδιος ο Πρωθυπουργός παραδέχτηκε την παντελή αποτυχία του , από την άλλη όλη η Ν.Δ σπεύδει να φορτώσει τα προβλήματα στους προηγούμενους, σε άλλους πλην των στελεχών της που κυβερνούν. Για άλλη μια φορά αρνείται την πρόταση της ευρωπαϊκής εισαγγελίας να διερευνηθούν οι ευθύνες δύο Υπουργών της. Στην Βουλή ζήσαμε μια φαρσοκωμωδία ψηφοφορίας με απόντες τους βουλευτές της Ν.Δ που ψήφισαν με επιστολική, αφού ο Κ. Μητσοτάκης φοβόταν απ΄ ότι φάνηκε τι θα ψήφιζαν για την παραπομπή οι δύο Υπουργοί του.
Ωστόσο, ακόμα και αυτές τις μέρες, τις λίγες μέρες που μεσολαβούν μέχρι την παρουσία του Πρωθυπουργού στην Δ.Ε.Θ. παρακολουθούμε την αδυναμία της Κυβέρνησης να εξαγγείλει αναγκαία μέτρα για την στήριξη των εισοδημάτων, για την ελάφρυνση των οικογενειακών λογαριασμών. Αρνείται να συζητήσει οποιαδήποτε μείωση του Φ.Π.Α ακόμα και σε είδη πρώτης ανάγκης, δεν φαίνεται διατεθειμένη να επαναφέρει το ΕΚΑΣ για τους πιο χαμηλοσυνταξιούχους ή να νομοθετήσει την μείωση της προσωπικής διαφοράς.
Αλλάζοντας την κοστολόγηση του 13ου μισθού, τον εμφανίζει ως αδύνατο και επιτίθεται στο ΠΑΣΟΚ όπως συνηθίζει όλο το τελευταίο διάστημα. Δεν προβάλει καμία συνολική στεγαστική πολιτική που θα στόχευε στο άνοιγμα κλειστών σπιτιών, ανακαινίσεις, ενθάρρυνση της οικοδομικής δραστηριότητας, ενώ ο Πρωθυπουργός στην εβδομαδιαία ανάρτησή του μας είπε ότι αν δεν πέσουν οι τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας από τις εταιρείες, θα παρέμβει! Τι θέλει όμως να πει « ο ποιητής»; Μπορεί να παρέμβει και δεν παρεμβαίνει; Γιατί;
Είμαστε μια πρωτότυπη χώρα που κυβερνάει μια πρωτότυπη Κυβέρνηση. Όταν ανακύπτει ένα σοβαρό πρόβλημα ο Πρωθυπουργός ζητάει συγγνώμη , παραδέχεται σφάλματα και μετά αρχίζει το επικοινωνιακό παιχνίδι. Φταίνε άλλοι, ανακαλύπτει τις χρόνιες παθογένειες, κάνει φοβερές δηλώσεις ότι τώρα – μετά από έξι χρόνια διακυβέρνησης – θα τα βάλει με το βαθύ Κράτος και άλλα σπουδαία που όμως δεν πείθουν πια. Όταν βλέπει ότι «δεν πάει άλλο» με τα οικονομικά, αρχίζει να υπόσχεται, βρίσκοντας εν τέλει λεφτά. Έτσι, η Κυβέρνηση εκφράζει πια μια κοινωνική μειοψηφία, μοιάζει να δίνει μάχη συγκράτησης δυνάμεων και όχι αύξησης, την ώρα που ωριμάζει η ιδέα μιας Πολιτικής Αλλαγής, μιας νέας πορείας της χώρας, μιας νέας διακυβέρνησης. Αυτή είναι η ευθύνη και το καθήκον του ΠΑΣΟΚ και σ΄ αυτή την κατεύθυνση εργαζόμαστε δραστήρια. Να ξεφύγουμε από το δημοσκοπικό 13%-14%, να βρεθούμε σε κάθε κοινωνικό χώρο, να προβάλουμε μια θετική διέξοδο, μια εναλλακτική πρόταση που να πείθει την σιωπηρή πλειοψηφία που κρατάει αποστάσεις από το πολιτικό σύστημα, που απείχε στις Ευρωεκλογές, που αναζητεί ελπίδα. Πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε. Η κοινωνία, η χώρα έχουν ανάγκη ένα άλλο δρόμο, ένα ισχυρό, κυβερνόν ΠΑΣΟΚ.
Νάντια Γιαννακοπούλου, Βουλευτής Β2 Δυτικού Τομέα με το ΠΑΣΟΚ
Πηγή: thesocialist
