Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιμένει να παίζει το θέατρο της «ασφάλειας» στα πανεπιστήμια και στα Εξάρχεια, ενώ η Αττική γράφει ιστορία με ξεκαθαρίσματα λογαριασμών και πυροβολισμούς σε γειτονιές. Μετά την τελευταία επίθεση στα Άνω Λιόσια, η ρητορική του «νόμου και τάξης» φαίνεται κουρασμένη – και κυρίως επιλεκτική.
Διπλό μέτρο: Μαφία ελεύθερη, φοιτητές στο στόχαστρο
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης, επιχείρησε να δικαιολογήσει τις εντυπωσιακές αστυνομικές επιχειρήσεις στα ΑΕΙ και τα Εξάρχεια, ισχυριζόμενος ότι «η χώρα έχει επιτέλους Αστυνομία». Ωστόσο, η πραγματικότητα λέει άλλα: ενώ οι μπάτσοι εισβάλλουν σε καφετέριες και ρίχνουν κρότου λάμψης σε αθώους, οι εγκληματικές ομάδες δρουν ανενόχλητες.
Η δήλωση του Μαρινάκη ότι «δεν υπάρχει θέμα δημόσιας ασφάλειας» είναι προκλητική, καθώς οι πολίτες ζουν under siege από συνεχή εγκληματικότητα. Αντί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, η κυβέρνηση επιλέγει να κάνει PR με συλλήψεις φοιτητών και θεατρικές «απελευθερώσεις» αυτοδιαχειριζόμενων χώρων – λες και αυτό είναι η μεγάλη απειλή για την κοινωνία.
«Απελευθερώσαμε το κυλικείο» – Η γελοιοποίηση της ασφάλειας
Ο Μαρινάκης μεγαλοποίησε τη σύλληψη των δραστών της επίθεσης στη Νομική Σχολή, σαν να έπιασαν τον Μεγκρέτ. Ταυτόχρονα, όμως, η αστυνομία αποδεικνύεται ανίκανη να σταματήσει πραγματικά οργανωμένο έγκλημα. «Αυτή την εικόνα θέλουμε για τα ΑΕΙ, με όποιο κόστος», είπε, αποκαλύπτοντας την προτεραιότητα της κυβέρνησης: όχι η προστασία των πολιτών, αλλά η θεαματική καταστολή.
Εξάρχεια: Επιχείρηση εκδίκησης, όχι επιβολής του νόμου
Ενώ οι μπάτσοι παρουσιάζονται ως θύματα («τραυματίστηκαν τρεις»), παραλείπεται ότι οι «επιθέσεις παραβατικών» ήταν αντίδραση σε προβοκάτσιες εισβολές. Ο Μαρινάκης επέμεινε ότι «δεν ξύπνησαν μια μέρα και αποφάσισαν να κάνουν επιχείρηση», αλλά η αλήθεια είναι απλή: τα Εξάρχεια είναι ο εύκολος στόχος για να δείξει η κυβέρνηση ότι «κάνει κάτι».
«Τελείωσε η περίοδος χάριτος» – Μόνο για τους αριστερούς
Η υπεράσπιση της αστυνομικής βίας ως «υποδειγματικής» είναι ειρωνική, όταν ταυτόχρονα παραδέχεται ότι «υπάρχουν μεμονωμένες περιπτώσεις» κακών αστυνομικών. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μεμονωμένο: είναι συστημικό. Η κυβέρνηση έχει εφαρμόσει ένα διττό πρότυπο:
- Για τα πανεπιστήμια και τα Εξάρχεια: Μπάτσοι με κράνη, χειροπέδες, και κρότου λάμψης.
- Για την οργανωμένη εγκληματικότητα: Ανοχή και αδυναμία.
Καθόλου «άβατα» – Μόνο για τους φτωχούς και τους διαφωνούντες
Η δήλωση ότι «δεν υπάρχουν πια άβατα» αφορά μόνο τα ΑΕΙ και τις αριστερές γειτονιές. Για τα λαθρεμπόρια, τις παρανοικές οικοδομές, και τις μαφιόζικες συμφωνίες, η αστυνομία εξακολουθεί να κοιμάται.
Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν ενδιαφέρεται για πραγματική ασφάλεια. Επιλέγει εύκολους εχθρούς (φοιτητές, αναρχικούς) για να καλύψει την αποτυχία της να πιάσει τους πραγματικούς εγκληματίες.
Και η ερώτηση παραμένει: Πότε θα δράσει η αστυνομία εναντίον των πραγματικών εγκληματιών – και όχι μόνο εναντίον όσων διαμαρτύρονται;
