Τα φαβορί για τη διαδοχή του Πάπα

Ο 66χρονος Aveline είναι γνωστός για την απλότητά του, την προσαρμοστικότητα που τον διακρίνει, όπως και την αίσθηση του χιούμορ. Ιδεολογικά θεωρείται πως βρίσκεται πολύ «κοντά» στη φιλοσοφία του εκλιπόντος Ποντίφικα, ειδικά σε θέματα μετανάστευσης αλλά και σχέσεων με το μουσουλμανικό κόσμο.

Εάν εκλεγεί, θα είναι ο πρώτος Γάλλος Πάπας από το 14ο αιώνα. Επίσης, θα ήταν ο νεότερος Πάπας μετά τον Ιωάννη Παύλο ΙΙ.

Peter Erdo: Καρδινάλιος, Ιταλία

 

Μία «συμβιβαστική» λύση για τη θέση του νέου Πάπα, θα ήταν ο 72χρονος Erdo. Προέρχεται από το συντηρητικό χώρο, ο οποίος ωστόσο έχει ανοίξει «γέφυρες» προς το πιο προοδευτικό «σύμπαν» του Φραγκίσκου.

Το συντηρητικό του υπόβαθρο εκφράζεται και μέσα από τις ομιλίες του ανά την Ευρώπη, όπου δίνει πάντα έμφαση στις Χριστιανικές ρίζες της Γηραιάς ηπείρου. Δεν παύει, όμως, να είναι και πραγματιστής. Ποτέ δεν συγκρούστηκε ανοιχτά με τον Πάπα Φραγκίσκο, αντίθετα με άλλους ρωμαιοκαθολικούς κληρικούς.

Αυτό δεν σημαίνει πως δεν έδειξε τη δυσαρέσκειά του προς το Βατικανό την περίοδο της μεταναστευτικής κρίσης το 2015. Τότε, ο Erdo είχε αντιταχθεί στην προτροπή του Πάπα να δέχονται πρόσφυγες οι εκκλησίες, υποστηρίζοντας πως κάτι τέτοιο θα οδηγούσε στην ενίσχυση του εμπορίου ανθρώπων.

Mario Crech: Καρδινάλιος, Γενικός Γραμματέας της Συνόδου Επισκόπων, Μάλτα

Παρά την αρχική πρώτη εντύπωση πως επρόκειτο για «συντηρητικό», ο 68χρονος Crech ηγήθηκε των αλλαγών που εισήγαγε ο Φραγκίσκος στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, χωρίς να διστάζει να κινηθεί αποφασιστικά.

Το 2018, ο Crech μίλησε ανοιχτά για το πως «απολάμβανε» τις προκλήσεις, που αντιμετώπιζε η Εκκλησία. Προειδοποίησε μάλιστα πως κινδύνευε να μείνει «πίσω» από τις εξελίξεις της σύγχρονης κοινωνίας εάν παρέμενε προσκολλημένη στη νοσταλγία του παρελθόντος.

Οι υποστηρικτές του Crech επιμένουν πως ο συγκεκριμένος υποψήφιος έχει φίλους από το συντηρητικό και μετριοπαθή χώρο, ενώ εξαιτίας της υψηλής του θέσης, είναι ευρέως γνωστός μεταξύ των καρδιναλίων, γεγονός που παραμένει αναμφίβολα πλεονέκτημα υπέρ του αν σκεφτεί κανείς πως τα μέλη του κονκλάβιου, στην πραγματικότητα δεν γνωρίζονται καν μεταξύ τους.

Juan Jose Omella: Καρδινάλιος, Αρχιεπίσκοπος Βαρκελώνης, Ισπανία

Πρόκειται για έναν άνθρωπο, που πίστευε με όλη του την καρδιά στον Πάπα Φραγκίσκο. Ταπεινός και καλόψυχος, ο 79χρονος Juan Jose Omella  ζει μία ζωή χαμηλών τόνων – παρά τον «ηχηρό» του τίτλο. Έχει αφιερώσει την εκκλησιαστική του καριέρα στη φροντίδα του ποιμνίου του, προάγοντας την κοινωνική δικαιοσύνη και ενστερνιζόμενος μία προσέγγιση του Καθολικισμού, γεμάτη ενσυναίσθηση και πνεύμα συμπερίληψης.

Έγινε Επίσκοπος το 1996 και προήχθη σε Αρχιεπίσκοπο Βαρκελώνης το 2015. Ένα μόλις χρόνο αργότερα, ο Φραγκίσκος τον έχρισε Καρδινάλιο, μία κίνηση που ισοδυναμούσε με την απόλυτη ‘έγκριση’ του εκλιπόντος για τις προοδευτικές τάσεις του Omella, οι οποίες έρχονταν σε αντίθεση με τα συντηρητικά στοιχεία, που στο παρελθόν κυριαρχούσαν στην Ισπανική Εκκλησία.

Pietro Parolin: Καρδινάλιος, Διπλωμάτης στο Βατικανό, Ιταλία

 

Ο 70χρονος Parolin θα μπορούσε να είναι η «χρυσή τομή» ως υποψήφιος μεταξύ των προοδευτικών και των συντηρητικών. Από το 2013, υπηρετούσε στο πλευρό του Πάπα Φραγκίσκου ως Επίσημος Γραμματέας.

Ποτέ δεν «ακούστηκε» να εκφράζει την αντίθεσή του σε καυτά ζητήματα, όπως οι αμβλώσεις ή τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, αν και μία φορά καταδίκασε δημόσια τη νομιμοποίηση του γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου σε πολλές χώρες, χαρακτηρίζοντάς την ως «ήττα της ανθρωπότητας».

Μέσω του Parolin, ο τίτλος του Πάπα θα επέστρεφε στην Ιταλία ύστερα από τρεις διαδοχικές θητείες μη Ιταλών: του Ιωάννη Παύλου ΙΙ από την Πολωνία, του Βενέδικτου από τη Γερμανία και του Φραγκίσκου από την Αργεντινή.

Luis Antonio Gokim Tagle: Καρδινάλιος, Φιλιππίνες

Ο 67χρονος Tagle αποκαλείται συχνά ο «Ασιάτης Φραγκίσκος», λόγω της ισχυρής του προσκόλλησης στην κοινωνική δικαιοσύνη. Εάν εκλεγεί, θα ήταν ο πρώτος Ποντίφικας από την Ασία.

Σαν στρατηγική κίνηση, όπως θεωρήθηκε από πολλούς, και προκειμένου να αποκτήσει εμπειρία από το Βατικανό, ο Φραγκίσκος τον έφερε το 2019 από τη Μανίλα για να τον διορίσει επικεφαλής του ιεραποστολικού σώματος, επίσημα γνωστό ως ‘Υπηρεσία για την Ευαγγελίωση’ (‘Dicastery for Evangelisation’).

Joseph Tobin: Καρδινάλιος, Αρχιεπίσκοπος Νιουαρκ, Νιου Τζέρσεϋ, ΗΠΑ

Αν και απίθανο οι ανά τον κόσμο καρδινάλιοι να επέλεγαν τον πρώτο Αμερικανό Πάπα, στην περίπτωση που αποφάσιζαν να το κάνουν, ο 72χρονος Tobin θα ήταν η πρώτη τους επιλογή.

Είναι ο πρώην παγκόσμιος ηγέτης του μεγάλου Καθολικού Εκκλησιαστικού Τάγματος του Πάναγνου Λυτρωτή («Redemptorists»). Επίσης, έχει πλούσια εμπειρία καθώς υπηρέτησε στο Βατικανό αλλά και σε κορυφαίες θέσεις σε εκκλησίες της Αμερικής.

Έχει γίνει γνωστός για την ‘ανοικτή’ στάση που κρατά απέναντι στην κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ+, γράφοντας το 2017: «Ανάμεσα σε τόσα ‘παντελόνια’ στην Εκκλησία μας, όσοι ανήκουν στην κοινότητα LGBT υποχρεώθηκαν να αισθάνονται ανεπιθύμητοι, περιθωριοποιημένοι, ακόμη και ντροπιασμένοι».

Peter Kodwo Appiah Turkson: Καρδινάλιος, αξιωματούχος του Βατικανού, Γκάνα

Με ταπεινή καταγωγή από μία μικρή Αφρικανική κωμόπολη, ο 76χρονος Καρδινάλιος Peter Turkson κατάφερε να φτάσει πολύ ψηλά στους κόλπους της Εκκλησίας, σήμερα πλέον ως υποψήφιος για να αναδειχθεί στη θέση του πρώτου Πάπα από την υπο-Σαχάρια Αφρική.

Συνδυάζει μία μακρά διαδρομή ποιμαντορικού έργου σε κοινότητες της Γκάνα με την πρακτική εμπειρία στο Βατικανό, όπου προϊστατο σε αρκετές υπηρεσίες του. Διακρίνεται, ακόμη, από εξαιρετικές επικοινωνιακές δυνατότητες.

Το γεγονός ότι προέρχεται από μία από τις πιο δυναμικές περιφέρειες της Εκκλησίας, που αντιμάχεται τις δυνάμεις του λαϊκισμού στην καρδιά της Ευρώπης, σίγουρα λειτουργεί υπέρ της εκλογής του.

Matteo Maria Zuppi: Αρχιεπίσκοπος Μπολόνια, Ιταλία

Όταν ο 69χρονος Zuppi προήχθη σε Αρχιεπίσκοπο της Μπολόνια το 2015, τα μέσα ενημέρωσης στην Ιταλία τον χαρακτήριζαν ως τον «Ιταλό Bergoglio», λόγω της εγγύτητάς του με τον Πάπα Φραγκίσκο, το κατά κόσμον όνομα του οποίου ήταν Jorge Mario Bergoglio.

Όπως και ο Φραγκίσκος όταν ζούσε ακόμη στην Αργεντινή, ο Zuppi ήταν γνωστός ως ο «ιερέας του δρόμου», ο οποίος έδινε ιδιαίτερη προσοχή στους μετανάστες και τους άπορους ενώ δεν έδινε σημασία στο πρωτόκολλο και τις πομπώδεις εμφανίσεις. Στην Μπολόνια τον ξέρουν σαν «Πατέρα Ματέο» και για τις μετακινήσεις του συχνά χρησιμοποιεί ποδήλατο αντί για επίσημο όχημα.