Σε έναν κόσμο που αποδομείται μέσα από το αίμα και τη σιωπή, υπάρχουν ακόμη φωνές που αρνούνται να υποταχθούν.
Φωνές που, αν και ανήκουν στον λαό που υπήρξε το μεγαλύτερο θύμα του 20ού αιώνα, δεν διστάζουν να σταθούν απέναντι στο κράτος του Ισραήλ και να το καταγγείλουν για εγκλήματα που θυμίζουν τις πιο σκοτεινές σελίδες της Ιστορίας. Πρόκειται για διανοούμενους, ιστορικούς, επιζώντες του Ολοκαυτώματος, ακόμα και πολιτικούς, που χαρακτηρίζουν τις πολιτικές της κυβέρνησης Νετανιάχου ως «εγκλήματα πολέμου», «καθεστώς απαρτχάιντ» και μιλούν πλέον ανοιχτά για γενοκτονία.
Από τη μνήμη του Άουσβιτς στη φρίκη της Γάζας
Ένας από τους πιο εμβληματικούς διανοητές που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στην υπεράσπιση της ιστορικής μνήμης είναι ο Norman Finkelstein, γιος επιζώντων του Ολοκαυτώματος. Ο ίδιος δεν έχει διστάσει να κατηγορήσει το ισραηλινό κράτος για «συστηματική γενοκτονία» στη Γάζα, συγκρίνοντας τη σιωπή των δυτικών ελίτ με εκείνη που συνόδευσε τα ναζιστικά εγκλήματα της δεκαετίας του ’40. «Έχουμε έναν λαό που λιμοκτονεί, που βομβαρδίζεται αδιάκριτα, που εξολοθρεύεται μαζικά και κανείς δεν λογοδοτεί», έχει δηλώσει χαρακτηριστικά.
Ιστορικοί του Ολοκαυτώματος: «Ηθική κατάρρευση»
Το βάρος των δηλώσεων είναι ακόμα πιο συγκλονιστικό όταν προέρχεται από ιστορικούς του Ολοκαυτώματος. Ο Daniel Blatman, κορυφαίος ερευνητής της γενοκτονίας των Εβραίων και πρώην καθηγητής στο Hebrew University, μίλησε χωρίς περιστροφές: «Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι ένα εβραϊκό κράτος θα άφηνε παιδιά να πεθαίνουν από πείνα, για να τα σκοτώσει με βόμβες. Αυτό είναι νέο Άουσβιτς». Δεν δίστασε μάλιστα να χαρακτηρίσει ορισμένα μέλη της κυβέρνησης Νετανιάχου ως «νεοναζί».
Ο Amos Goldberg, επίσης καθηγητής Ολοκαυτώματος, σε άρθρο του στη Le Monde σημειώνει: «Η Γάζα έχει πάψει να υπάρχει. Αυτό δεν είναι μόνο πόλεμος. Είναι γενοκτονία». Την ίδια γραμμή ακολουθεί και ο Omer Bartov, ιστορικός γενοκτονιών στο Brown University, ο οποίος συμμετείχε σε διεθνή επιστολή καταδίκης, υπογραμμίζοντας πως το Ισραήλ διαπράττει εγκλήματα που εμπίπτουν στον ορισμό της γενοκτονίας σύμφωνα με τη Σύμβαση του ΟΗΕ.
Επιστήμονες της μνήμης, αρχιτέκτονες της αλήθειας
Ο Eyal Weizman, αρχιτέκτονας και ιδρυτής της οργάνωσης «Forensic Architecture», έχει τεκμηριώσει δεκάδες περιπτώσεις στοχοποίησης αμάχων, καταλήγοντας ότι η στρατηγική του Ισραήλ είναι «εξαφανιστική», γενοκτονική. «Η Γάζα καταστρέφεται όχι μόνο ως περιοχή, αλλά και ως κοινωνικός, πολιτισμικός και ανθρώπινος ιστός», τονίζει. Η φρίκη της Γάζας, όμως, δεν σπάει μόνο τη σιωπή των ακαδημαϊκών. Ο πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ, Ehud Olmert, σε συνέντευξή του στον New Yorker, επιτίθεται ευθέως στο καθεστώς Νετανιάχου, το οποίο χαρακτηρίζει «εγκληματικό» και προειδοποιεί για «γενοκτονικές πρακτικές». Η αποστροφή του λόγου του ότι «το Ισραήλ κινδυνεύει να γίνει παρίας» είναι αποκαλυπτική για το βάθος της κρίσης στο εσωτερικό του εβραϊκού κράτους.
Η γενιά που λέει «Όχι»
Η αντίσταση δεν σταματά στους κύκλους των ελίτ. Ο Daniel Grossman, νέο μέλος του Βρετανικού Συμβουλίου Εβραίων, παραιτήθηκε από τη θέση του κατηγορώντας τους επικεφαλής της κοινότητας για «ηθική χρεοκοπία» και «σιωπηρή συνενοχή» στη γενοκτονία των Παλαιστινίων. «Δεν μπορώ να ανήκω σε έναν οργανισμό που αδιαφορεί για τον θάνατο παιδιών», δήλωσε. Στις φωνές αυτές προστίθενται καθημερινά και άλλες. Το Judith Butler, γνωστό για τη θεωρία της επιτελεστικότητας του φύλου, έχει μιλήσει επανειλημμένα για το «κατασταλτικό καθεστώς» του Ισραήλ και το «άδικο αίμα που χύνεται στην Παλαιστίνη». Σε άρθρο του στον Guardian, δήλωσε: «Το να είσαι Εβραίος δεν σημαίνει να υποστηρίζεις το κράτος του Ισραήλ. Σημαίνει να σέβεσαι τη ζωή». Ανάλογες θέσεις εκφράζει και η βραβευμένη Ισραηλινή συγγραφέας Orly Castel-Bloom, η οποία έχει καταδικάσει την «κατάρρευση της ηθικής σκέψης» στη χώρα της, ενώ η διακεκριμένη ισραηλινή ιστορικός Ilan Pappé, συγγραφέας του βιβλίου The Ethnic Cleansing of Palestine, μιλά ξεκάθαρα για «σχεδιασμένη εξολόθρευση του παλαιστινιακού πληθυσμού από το 1948 έως σήμερα».
Στις διαδηλώσεις που ξεσπούν σε ευρωπαϊκές και αμερικανικές πόλεις, το πιο δυνατό σύνθημα δεν είναι «Free Palestine»· είναι το «Not in our name». Απόγονοι επιζώντων του Ολοκαυτώματος, Εβραίοι φοιτητές, διανοούμενοι, καλλιτέχνες και καθημερινοί πολίτες σηκώνουν το βάρος μιας νέας ευθύνης: να μην επαναληφθεί ποτέ ξανά η βαρβαρότητα – από κανέναν και σε κανέναν.
