Ο Δήμαρχος Αθηναίων, Χάρης Δούκας και ο Δήμαρχος Σόφιας, Βασίλ Τερζιέφ, γράφουν στο Politico για τον φυλακισμένο Δήμαρχο Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου και την ανάγκη να παρέμβει η Ευρώπη και οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί για την απελευθέρωσή του. Ακολουθεί το άρθρο:
Δημοκρατία πίσω από τα κάγκελα: Γιατί η Ευρώπη πρέπει να δράσει για τον Δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης, İmamoğlu
Από τον Χάρη Δούκα, Μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής των Eurocities, Δήμαρχο Αθηναίων και τον Βασίλ Τερζιέφ, Πρόεδρο του δικτύου B40, Δήμαρχο Σόφιας
Μια ζεστή απογευματινή ημέρα του Αυγούστου, στεκόμασταν λίγο έξω από το Silivri, τη μονάδα υψηλής ασφαλείας που βρίσκεται στα δυτικά της Κωνσταντινούπολης, εκεί όπου ο Ekrem İmamoğlu, ο εκλεγμένος ηγέτης της μεγαλύτερης πόλης της Ευρώπης, κρατείται εδώ και μήνες.
Πίσω μας, πανό υψωμένα από τους επικεφαλής των κινητοποιήσεων της τουρκικής κοινωνίας των πολιτών, δίπλα μας συνεργάτες του στον Δήμο, και γύρω μας μια ομάδα σιωπηλών αλλά αποφασισμένων υποστηρικτών, συμπεριλαμβανομένων έξι τοπικών ηγετών από μεγάλες πόλεις της Ευρώπης.
Δεν ήταν ακριβώς η επίσκεψη που είχαμε σχεδιάσει, όμως αποδείχθηκε πολύ δυναμική.
Εκείνη τη στιγμή, αυτό που μας εντυπωσίασε περισσότερο δεν ήταν μόνο η απουσία του ανθρώπου που είχαμε ταξιδέψει να δούμε, και στον οποίο οι εθνικές Αρχές μας είχαν αρνηθεί την πρόσβαση, αλλά η παρουσία των αξιών που πρέσβευε και που αντηχούσαν σε κάθε φωνή.
Η ελπίδα, καταλάβαμε, δεν κλείνεται μέσα στα τείχη της φυλακής. Όλα όσα ζήσαμε απλώς ενίσχυσαν την αποφασιστικότητά μας να σταθούμε στο πλευρό των ηγετών της τοπικής αυτοδιοίκησης και να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία.
Αυτό που ακούσαμε στην Κωνσταντινούπολη δεν ήταν απόγνωση, αλλά ηθική δύναμη. Οι συνάδελφοι του İmamoğlu, μας είπαν πως, ακόμη και πίσω από τα κάγκελα, ο İmamoğlu παραμένει ενεργός. Ρωτάει για τα έργα της πόλης, ενθαρρύνει την ομάδα του να συνεχίσει την ίδια πορεία και επιμένει ότι η δουλειά για μια πιο συμπεριληπτική, βιώσιμη Κωνσταντινούπολη πρέπει να συνεχιστεί.
Ο İmamoğlu δεν είναι ο μόνος στόχος. Δεκάδες δήμαρχοι της αντιπολίτευσης στην Τουρκία έχουν συλληφθεί τους τελευταίους μήνες με αμφίβολες κατηγορίες. Το μήνυμα είναι σαφές: κάθε τοπικός ηγέτης που τολμά να διοικήσει διαφορετικά, που αποτελεί απειλή στον έλεγχο της κεντρικής κυβέρνησης, θα τιμωρείται.
Η Κωνσταντινούπολη είναι η ατμομηχανή της τουρκικής οικονομίας και η δημοκρατική εντολή της διαβρώνεται συνεχώς. Ωστόσο, ακόμη και υπό αυτή την τεράστια κυβερνητική πίεση, ο Μητροπολιτικός Δήμος της Κωνσταντινούπολης συνεχίζει να υπηρετεί τον λαό του.
Ο προσωρινός Δήμαρχος Nuri Aslan μας περιέγραψε πώς η πόλη συνεχίζει να προωθεί πολιτικές για τη βελτίωση της ζωής όλων των κατοίκων της – περισσότερα μέσα μαζικής μεταφοράς, στήριξη των γυναικών, ένταξη μεταναστών και σεισμική ανθεκτικότητα.
Συναντήσαμε, επίσης, τη σύζυγο του İmamoğlu, Dilek, η οποία έχει εξελιχθεί σε μία ισχυρή φωνή υπέρ της δικαιοσύνης, παρά τις απειλές κατά της οικογένειάς της. Η δύναμή της μας υπενθύμισε ότι η πολιτική καταπίεση δεν επηρεάζει μόνο τα άτομα που στοχοποιούνται, αλλά και τις οικογένειές τους.
Αυτή η επίσκεψη δεν ήταν η πρώτη πράξη αλληλεγγύης. Τον Μάρτιο, λίγες μέρες μετά τη σύλληψη του İmamoğlu, πάνω από 80 Ευρωπαίοι Δήμαρχοι υπέγραψαν μια δημόσια διακήρυξη – υπό το συντονισμό του δικτύου Eurocities – ζητώντας την απελευθέρωσή του και την παρέμβαση της ΕΕ. Αυτή η αποστολή στηρίχθηκε σε εκείνη τη δέσμευση.
Γιατί πρέπει αυτό να έχει σημασία για τις Βρυξέλλες;
Επειδή η Τουρκία παραμένει υποψήφια προς ένταξη στην ΕΕ, κάτι όμως που προϋποθέτει την ύπαρξη κράτους δικαίου. Είναι επίσης κρίσιμος εμπορικός εταίρος και στρατηγικός γείτονας. Το να κλείνουμε τα μάτια στην πολιτική καταπίεση στα σύνορά της στέλνει ένα επικίνδυνο μήνυμα – όχι μόνο στην Άγκυρα, αλλά και σε άλλα καθεστώτα που παρακολουθούν στενά. Η αξιοπιστία της ΕΕ ως υπερασπιστής της δημοκρατίας βρίσκεται σε κίνδυνο.
Και γιατί πρέπει αυτό να ενδιαφέρει τους δημάρχους σε όλη την Ευρώπη;
Επειδή οι ηγέτες των πόλεων δεν είναι απλώς τοπικοί διαχειριστές – είναι υπερασπιστές των δημοκρατικών αξιών. Μέσα στην ιστορία, οι πόλεις υπήρξαν χώροι ανοχής, διαφορετικότητας και διαλόγου. Αυτό είναι που τις καθιστά τόσο απειλητικές για τα αυταρχικά καθεστώτα, τα οποία φοβούνται περισσότερο το παράδειγμα, παρά την ιδεολογία.
Επιπλέον, η δημοκρατία δεν εξαφανίζεται μέσα σε μία νύχτα. Ξεκινάει με δικαστικές παρενοχλήσεις, περικοπές προϋπολογισμών και παραπληροφόρηση. Στη συνέχεια κλιμακώνεται. Το έχουμε ξαναδεί. Και βλέπουμε σημάδια και πάλι – όχι μόνο στην Τουρκία, αλλά μερικές φορές ακόμη πιο κοντά μας.
Για παράδειγμα ο Δήμαρχος της Βουδαπέστης, Gergely Karácsony, που συμμετείχε στην αποστολή μας, αντιμετωπίζει παρόμοιες πιέσεις στη χώρα του. Παρ’ όλα αυτά, ήρθε στην Κωνσταντινούπολη. Όχι για τον εαυτό του, αλλά για να δείξει αλληλεγγύη – επειδή καταλαβαίνει ότι τη δημοκρατία πρέπει να την υπερασπίζεσαι και πέρα από τα σύνορα.
Στις ημέρες μας, οι πόλεις πρέπει να ενεργούν ως παίκτες διπλωματίας για το δικό τους καλό. Δεν μπορούν να περιμένουν από τις εθνικές κυβερνήσεις να ηγηθούν. Καλούμε τους ευρωπαϊκούς θεσμούς να σταθούν στο πλευρό μας.
Μέχρι τώρα η ανταπόκρισή τους ήταν αδύναμη, στην καλύτερη περίπτωση. Μια αδιάφορη δήλωση εδώ, μια υποτυπώδης έκφραση ανησυχίας αλλού. Μόνο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και η Επιτροπή των Περιφερειών έχει μιλήσει με σαφήνεια, αλλά τους λείπουν τα εργαλεία για να δράσουν. Και παρά τη ρητορική της για την προάσπιση των ευρωπαϊκών αξιών η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φαίνεται απρόθυμη να δράσει.
Γι’ αυτό ζητάμε συνάντηση με τον Ευρωπαίο Επίτροπο για τη Διεύρυνση, για να συζητήσουμε πώς η διαδικασία ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ και οι προενταξιακοί πόροι σχετίζονται με αυτήν την επίθεση στη δημοκρατία. Καλούμε επίσης το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να εντάξει το θέμα στην ατζέντα του.
Μαζί, μπορούμε να βγάλουμε τα κάγκελα που φυλακίζουν τη δημοκρατία στην Τουρκία – και στην Ευρώπη.
Η δέσμευσή μας δεν τελειώνει με αυτή την αποστολή. Θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε, να οργανώνουμε και να εκφραζόμαστε ελεύθερα. Το χρωστάμε στον İmamoğlu και σε κάθε ηγέτη πόλης που διακινδυνεύει την ελευθερία του για τους πολίτες του.
Η δημοκρατία ξεκινά τοπικά. Αν δεν την υπερασπιστούμε εδώ, διακινδυνεύουμε να την χάσουμε παντού.
