Δεν είναι οι νίκες στις εκλογές που προσδίδουν αξιοσύνη σε ηγέτες, κόμματα και κυβερνήσεις.

Οι κυβερνήσεις κρίνονται από το αν οι επιλογές, οι αποφάσεις και οι πράξεις τους χαρακτηρίζονται από τόλμη, εμπεδώνουν κράτος δικαίου και υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον. Από το αν δεν αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση μικροκομματικών σκοπιμοτήτων, δεν ενισχύουν τη δύναμη των ισχυρών και δεν χρησιμοποιούν τη δημαγωγία και τη συνωμοσιολογία για να καλύψουν τυχόν δικές τους ευθύνες.

Η περίπτωση του Ανδρέα Γεωργίου, είναι για την κυβέρνηση, μια από τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις που αναδεικνύουν τη συντηρητική και λαϊκιστική αντίληψη από την οποία διακατέχεται ιστορικά η ΝΔ.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), δικαίωσε τον πρώην επικεφαλής της Ανεξάρτητης Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, Ανδρέα Γεωργίου, ανατρέποντας τις καταδικαστικές αποφάσεις της Ελληνικής Δικαιοσύνης.

Και όμως, η Ελληνική Κυβέρνηση αποφάσισε να καταθέσει αίτηση επανεξέτασης της υπόθεσης από την ολομέλεια του ΕΔΔΑ. Αρνείται δηλαδή, την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που έκρινε ότι ο Ανδρέας Γεωργίου δεν είχε δίκαιη δίκη και επιμένει στη δική της συνωμοσιολογική θεωρία, προκειμένου να συνεχιστεί η επιχείρηση εξόντωσης του.

Ωστόσο, καθώς η αίτηση στερείται νέων επιχειρημάτων, θεωρείται βέβαιο ότι, το ΕΔΔΑ δεν πρόκειται να αλλάξει την απόφασή του.

Και αυτή η νέα εξέλιξη που υπονομεύει το κράτος δικαίου, έρχεται να επιβεβαιώσει ότι, όλες οι ενέργειες που έχουν γίνει από τις Ελληνικές κυβερνήσεις όλα αυτά τα χρόνια, όπως και η συμπεριφορά μιας μερίδας δικαστικών λειτουργών στην υπόθεση αυτή, που εκθέτει τη χώρα διεθνώς, έχουν μια και μόνο στόχευση: τη διατήρηση ενός πολιτικού και οικονομικού συστήματος που παράγει συνεχείς κρίσεις, αδικίες και ανισότητες και κρατά σε ομηρία τις υγιείς παραγωγικές και δημιουργικές δυνάμεις του τόπου.

Πρόκειται για ενέργεια απαράδεκτη και καταδικαστέα.

Τώρα πια, όλοι γνωρίζουμε ότι, αμετανόητοι ηγέτες και πολιτικές δυνάμεις, στο όνομα μικροκομματικών επιδιώξεων, θέλουν να έχουν την ίδια επιλογή και στο μέλλον: να εφεύρουν έναν άλλο αποδιοπομπαίο τράγο, για να φορτώσουν τις δικές τους ευθύνες από το νέο εκτροχιασμό του χρέους, από το έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών και από τη μεταβίβαση του πλούτου του Ελληνικού λαού στα χέρια λίγων ισχυρών συμφερόντων και κατεστημένων, με σκοπό την επανακατάληψη, ιδιοποίηση και νομή της εξουσίας.

Με τις επιλογές τους δίνουν στη μεταρρύθμιση και τη δικαιοσύνη, νέα περιεχόμενα. Αυτά που διευκολύνουν τις δικές τους στοχεύσεις, που όμως, δεν συνάδουν με την υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος.