H ιστορία έχει αποδείξει ότι ο εμφύλιος είναι ο πιο αιματηρός πόλεμος και η Ν.Δ. βρίσκεται στα πρόθυρα. Τα εσωκομματικά σύννεφα έχουν πυκνώσει το τελευταίο διάστημα πάνω από το κυβερνών κόμμα προμηνύοντας… μπόρα. Το Μαξίμου επί του παρόντος επιλέγει να μην σηκώσει το… γάντι. Παρακολουθεί τους εσωκομματικούς αντιπάλους και ζυγίζει τις επόμενες κινήσεις του.
Όσοι γνωρίζουν, ωστόσο, καλά τη Ν.Δ. εκτιμούν ότι η υποβόσκουσα εχθροπάθεια αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθεί σε όλη της την διάσταση.
Ευθεία επίθεση από τον Κ. Καραμανλή
Η χθεσινή παρέμβαση του Κ. Καραμανλή από την Παλαιά Βουλή ήταν ίσως η πιο ηχηρή από όλες τις προηγούμενες.
Ο πρώην πρωθυπουργός άφησε βαριές αιχμές για την ανεξαρτησία των θεσμών έκανε λόγο για «κρίση απονομιμοποίησης» για ρήξη με την κοινωνία και προέβλεψε «μείζονα πολιτική κρίση». Αποφεύγοντας -όπως πάντα- τις προσωπικές αναφορές, ο Κ. Καραμανλής περιέγραψε με μελανά χρώματα την υπάρχουσα πολιτική κατάσταση. Και μπορεί να μην αναφέρθηκε ονομαστικά στην σημερινή κυβέρνηση αλλά όλοι κατάλαβαν ότι την περιέγραψε…
« Όταν αυτά αμφισβητούνται, όταν ένα πολύ μεγάλο τμήμα της κοινωνίας και μάλιστα διαρκώς διευρυνόμενο, πιστεύει ότι αυτά δεν ισχύουν, ότι οι ευαίσθητοι θεσμοί χειραγωγούνται, ότι το κοινοβούλιο υποβαθμίζεται, ότι οι κυβερνήσεις αγνοούν τις ανάγκες της και δεν καταλαβαίνουν τις αγωνίες της, ότι οι ισχυροί δεν ελέγχονται, ότι η αυστηρότητα του κράτους εξαντλείται επί των λιγότερο ευνοημένων πολιτών τότε έχουμε κρίση» είπε.
Μετρώντας μία -μία τις λέξεις , ο πρώην πρωθυπουργός προχώρησε ένα βήμα παραπέρα λέγοντας: «Η αποκατάσταση του σεβασμού και της εμπιστοσύνης των πολιτών απαιτεί εργώδη και τιτάνια προσπάθεια. Αν αποβεί ανέφικτη ή άκαρπη οδεύουμε προς μείζονα θεσμική κρίση. Αν υποτιμηθεί ή αγνοηθεί βαδίζουμε ολοταχώς σε πολιτική κρίση πρώτου μεγέθους» ανέφερε ο Κ. Καραμανλής με κάποια κυβερνητικά στελέχη να «διαβάζουν» πίσω από τις γραμμές την παραδοχή ότι δύσκολα μπορεί να υπάρξει ανάταξη υπό τις παρούσες συνθήκες και από την παρούσα κυβέρνηση.
Το Μαξίμου είδε «ταύτιση απόψεων»
Το Μαξίμου επέλεξε να «διαβάσει» τον Κ. Καραμανλή, ανάποδα. Στην πραγματικότητα επιχείρησε να «ενσωματώσει» τις απόψεις του πρώην πρωθυπουργού από το να ανοίξει μέτωπο μαζί του.
Έτσι ,λοιπόν, η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι είδε πίσω από τα λεγόμενα του Κ. Καραμανλή πλήρη ταύτιση απόψεων με αυτές τις κυβέρνησης.
«Δηλώσεις περί μη εμπιστοσύνης στη δικαιοσύνη, καθώς και επιθέσεις εναντίον της, από όλο και περισσότερα στελέχη της αντιπολίτευσης καθιστούν τις επισημάνσεις του πρώην Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή παραπάνω από επίκαιρες» ανέφεραν κυβερνητικές πηγές αμέσως μετά την παρέμβαση Καραμανλή.
Ποιος ευθύνεται για την κρίση θεσμών; Το μεγάλο Debate
Και κάπου εδώ ανοίγει ένα μεγάλο κεφάλαιο σχετικά με τι εννοεί ποιος και γιατί..
«Ποιος ευθύνεται για την κρίση θεσμών αν όχι η Κωνσταντοπούλου που βρίζει τους δικαστές, ακραία κόμματα που παραπληροφορούν την κοινή γνώμη με fake news;» διερωτήθηκε κυβερνητικός παράγοντας για να καταλήξει :«Αυτό επισημαίνει και ο Καραμανλής. Ότι το κύμα λαϊκισμού που επικρατεί στην Ευρώπη ήρθε και στην Ελλάδα».
Φυσικά αν κανείς ανατρέξει την ομιλία του Κ. Καραμανλή δεν θα δει ούτε μία αναφορά στην αντιπολίτευση. Αντίθετα θα διαπιστώσει ότι ενστερνίζεται την παραδοχή ότι όλο και ένα μεγαλύτερο μέρος της κοινής γνώμης γυρίζει την πλάτη στην πολιτική και τους θεσμούς εξηγώντας και το γιατί..
Άλλωστε η ξαφνική παρουσία του διαγραφέντα Αντώνη Σαμαρά στην εκδήλωση για την πρώην Πρόεδρο της Βουλής (σε αντίθεση με το βιβλίο του Ευριπίδη Στυλιανίδη όπου παρέστη ο πρωθυπουργός και επέλεξε να απουσιάζει) και το γεγονός ότι ο Κ. Καραμανλής σταμάτησε την ομιλία του για να τον χαιρετίσει και να τον αγκαλιάσει δεν αφήνει και πολλά περιθώρια παρερμηνείας για τα πραγματικά αισθήματα των δύο πρώην πρωθυπουργών έναντι της σημερινής κυβέρνησης.
Η λογική της «ενσωμάτωσης» των διαφοροποιήσεων
Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να κάνει την ανάγκη φιλοτιμία και να «ενσωματώνει» τις διαφορετικές απόψεις στο βαθμό που δεν έχει αποφασίσει να ξεκινήσει τον εσωκομματικό πόλεμο.
Πρώτον, διότι κάτι τέτοιο θα έθετε εν αμφιβόλω την ύπαρξη της και δεύτερον διότι θα ακυρωνόταν κάθε κυβερνητικό επιχείρημα έναντι της αντιπολίτευσης αφού νωρίτερα θα την είχαν αδειάσει τα ίδια τα στελέχη της.
Την λογική της ενσωμάτωσης κάθε αντίθετης ή διαφορετικής άποψης ακολουθεί η κυβέρνηση καιρό τώρα σε μία προσπάθεια να υποβαθμίσει τις βολές που δέχεται άμεσα ή έμμεσα.
Το ίδιο έπραξε με τον Νίκο Δένδια όταν διαφοροποιήθηκε στην υπόθεση Ρούτσι. Αποτέλεσμα, να αλλάξει θέση η Δικαιοσύνη και τελικά να ικανοποιηθεί το αίτημα του πατέρα.
Το ίδιο έπραξε όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προσπάθησε «δις» στην συνάντηση που είχε με τον πρωθυπουργό να λειάνει τις εντυπώσεις από ενδεχόμενους αρνητικούς συνειρμούς -σε επίπεδο κοινωνίας -σχετικά με την τροπολογία για την προστασία του μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη.
Αποτέλεσμα, να πάει στις καλένδες η αρχική ιδέα να σβηστούν τα ονόματα των 57 νεκρών στα Τέμπη από τον περιβάλλοντα χώρο του μνημείου στον Άγνωστο Στρατιώτη.
Το ερώτημα που ανακύπτει είναι για πόσο καιρό η κυβέρνηση θα συνεχίζει την ίδια τακτική και πότε θα αποφασίσει να πατήσει το κουμπί της ευθείας σύγκρουσης με τους εσωκομματικούς της αντιπάλους.
